Afrykańskie ludobójstwo Billa Gatesa: Szczepionka DTP zabiła 10 razy więcej dzieci, niż choroby, przed którymi miała chronić!
Szczepionka przeciwko tężcowi, błonicy i krztuścowi, promowana i sponsorowana przez GAVI Billa Gatesa, zdziesiątkowała zaszczepione dzieci.
Poniższy artykuł nie jest poradą prawną ani medyczną. Skontaktuj się z profesjonalistami, jeśli uważasz to za konieczne, ponieważ chodzi o życie i zdrowie twoje i bliskich. Moim celem jest nagłośnienie problemu, bazując na wiarygodnych źródłach. W odróżnieniu od większości mainstreamowych, wszystkie odnośniki do badań i tekstów źródłowych znajdziesz w pogrubionym tekście wewnątrz każdego z moich artykułów.
Według recenzowanego badania opublikowanego w National Library of Medicine, szczepionka DTP promowana i sponsorowana przez Billa Gatesa zabiła 10 razy więcej afrykańskich dziewcząt, niż choroby, przed którymi miała chronić.
DTP to skojarzony produkt medyczny przeciwko błonicy powodowanej przez maczugowca błonicy, krztuścowi wywoływanemu przez Bordetella pertussis i tężcowi wywoływanemu przez laseczkę tężca.
Pomimo tego, że nie ma i nie było nigdy badania z udziałem placebo dzieci szczepionych vs nieszczepionych, Bill Gates i Vaccine Alliance GAVI wraz z WHO przeforsowali szczepionki, by eksperymentować na dzieciach.
Historia tego produktu z lat 90. nie odbiega od przypadków roku 2021.
Te same procedury, to samo ryzyko, ten sam brak reakcji organów monitorujących bezpieczeństwo, etykę i praktykę medyczną oraz ta sama żądza zysku firm farmaceutycznych.
Kiedy wprowadzono do obiegu szczepionkę przeciwko tężcowi, błonicy i krztuścowi jako DTP umieralność wzrosła do nieprawdopodobnych liczb, a doniesienia uszkodzenia mózgu liczone były w tysiącach.
W sekcji “możliwe powikłania” czytamy:
“Ciężkie reakcje są bardzo rzadkie:
Ciężka reakcja alergiczna, która objawia się problemami z oddychaniem i wstrząsem.
Ciężka reakcja mózgu, która objawia się bardzo długim napadem i zapadnięciem w śpiączkę. Opiekunowie wciąż badają, czy część szczepionki przeciwko krztuścowi może powodować długotrwałe uszkodzenie mózgu po ciężkiej reakcji mózgu.
Do czasu opublikowania badania w 2017 r. WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) nigdy nie przeprowadziła badania dotyczącego osób szczepionych/nieszczepionych (lub placebo) niezbędnych do ustalenia, czy szczepionka DTP rzeczywiście przynosi korzystne skutki zdrowotne.
Jednak Bill Gates i jego Vaccine Alliance GAVI i WHO przeforsowali nieprzetestowane szczepionki, by podawać afrykańskim dzieciom.
Naukowcy prowadzący badanie byli zszokowani, gdy odkryli, że 50% dzieci w afrykańskim kraju Gwinei Bissau umiera przed ukończeniem piątego roku życia.
– Zbadaliśmy wprowadzenie szczepionki przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP) i doustnej szczepionki przeciw polio (OPV) w społeczności miejskiej w Gwinei Bissau na początku lat osiemdziesiątych – czytamy w badaniu.
W tym zachodnioafrykańskim kraju połowa dzieci została zaszczepiona szczepionką DTP w wieku trzech miesięcy, a druga połowa w wieku sześciu miesięcy.
Dr Mogenson i jego zespół odkryli, że dziewczęta zaszczepione szczepionką DTP umierały 10 razy częściej niż niezaszczepione dzieci.
Metodologia
„Populacja dzieci była monitorowana z 3-miesięcznymi sesjami ważenia żywieniowego od 1978 roku. Od czerwca 1981 roku na tych sesjach oferowano DTP i OPV od 3 miesiąca życia.
Ze względu na 3-miesięczne odstępy między sesjami, dzieci zostały przydzielone do daty urodzin w 'naturalnym eksperymencie’, aby otrzymać szczepienia wcześnie lub późno między 3 a 5 miesiącem życia.
Do badania włączono dzieci w wieku < 6 miesięcy w momencie rozpoczęcia szczepień oraz dzieci urodzone do końca grudnia 1983 r. Porównaliśmy śmiertelność między 3 a 5 miesiącem życia dzieci zaszczepionych DTP i jeszcze nie zaszczepionych DTP pod kątem proporcjonalnego ryzyka Coxa modele”.
Chociaż zaszczepione dzieci były chronione przed błonicą, tężcem i krztuścem, były znacznie bardziej podatne na inne śmiertelne choroby niż nieszczepieni rówieśnicy.
W 1981 roku nie było żadnego programu szczepień społecznych poza tym, że zorganizowano kilka kampanii szczepień przeciwko odrze. Matki mogłyby zabrać swoje dzieci na program opieki zdrowotnej Matki i Dziecka w mieście.
Jednak do tej kliniki uczęszczała głównie elita miejska. Niewiele dzieci zostało zaszczepionych przed zorganizowaniem przez BHP sesji szczepień (tab. 1).
W czerwcu 1981 roku BHP rozpoczęło wykonywanie szczepień podczas kwartalnych sesji ważenia. Pielęgniarka z ośrodka zdrowia towarzyszyła zespołowi wagowemu i zaszczepiła kwalifikujące się dzieci.
DTP i OPV były dostarczane od 3 miesiąca życia, a MV od 9 miesiąca życia. Nie podano wtedy OPV przy urodzeniu.
Trzy dawki DTP i OPV można było podawać w odstępie jednego miesiąca, ale ponieważ ustalaliśmy ważenie tylko co trzy miesiące, większość dzieci miała dłuższe odstępy między dawkami.
DTP podawano domięśniowo, a OPV w postaci kropli doustnej. Kiedy obie szczepionki były podawane na tej samej sesji, zwykle najpierw podawano OPV, a potem DTP; dzieci zwykle zaczynały płakać po DTP z powodu bólu związanego z wstrzyknięciem i dlatego podanie OPV w pierwszej kolejności byłoby skomplikowane.
Było kilka okresów, w których brakowało OPV lub DTP (ryc. 1). BCG rzadko dostarczano podczas sesji ważenia, ponieważ większość pielęgniarek nie była przeszkolona w podawaniu szczepień śródskórnych.
Łącznie 269 dzieci mogło zostać zaszczepionych BCG, ponieważ miały datę szczepienia w swojej karcie (N = 192) lub odnotowano, że otrzymały BCG, ale nie podano daty (N = 77).
Pielęgniarka z zagranicy organizowała czasami dodatkowe sesje szczepień, podczas których dzieci nie były ważone. Podczas tych sesji na kartach BHP odnotowywano szczepienia.
Zarówno pielęgniarki, jak i matki uważały, że chorych dzieci nie należy szczepić; Karta BHP często wskazywała, że dziecko jest „chore”, „niedożywione” lub „sierota” jako wyjaśnienie, dlaczego dziecko uprawnione do wieku nie zostało zaszczepione.
Kontrola danych
Gdy w latach 1990-1991 pojawił się system komputerowy, wprowadzano wagi i szczepienia z kart BHP.
Na potrzeby niniejszej analizy wszystkie informacje dotyczące dat wizyt, wag i dat szczepień zostały porównane z oryginalnymi kartami. Kilka kart nie było dostępnych lub nie można było ich już znaleźć (ryc. 2).
![Rys. 2 Schemat blokowy badanej populacji i dzieci objętych analizami. Uwagi: ur. = data urodzenia; [] wskazuje liczbę zgonów przed 6 miesiącem życia w grupie / Źródło: NCBI](https://substackcdn.com/image/fetch/f_auto,q_auto:good,fl_progressive:steep/https%3A%2F%2Fbucketeer-e05bbc84-baa3-437e-9518-adb32be77984.s3.amazonaws.com%2Fpublic%2Fimages%2Fe39ddfae-cde2-4aa5-a1af-984ed34849b0_696x512.png "Screenshot 2021 10 10 at 22.30.30")
Kohorta badawcza
Włączyliśmy dzieci urodzone od 3 grudnia 1980 r., ponieważ kwalifikowały się do szczepienia przed ukończeniem 6 miesiąca życia (ryc. 2).
Niewiele dzieci zostało zaszczepionych BCG (tab. 1). Dzieci, które podróżowały i nigdy nie uczestniczyły w żadnej sesji, nie zostały włączone do grupy „nieszczepionych”.
Dzieci zważone w ciągu dwóch tygodni od urodzenia w celu uzyskania masy urodzeniowej były uwzględniane tylko wtedy, gdy brały udział w kolejnej sesji ważenia środowiskowego.
Ponadto wykluczyliśmy sieroty, ponieważ nie były karmione piersią i prawdopodobnie miały inną opiekę. Kohorta została przedstawiona na Ryc. Uzupełniającym 1.
Naturalny eksperyment dla dzieci w wieku 3–5 miesięcy
Chociaż nie jest to indywidualnie randomizowane, niniejsze badanie jest naturalnym eksperymentem z ograniczonymi błędami w przydziale grup: z 3-miesięcznymi przerwami między sesjami ważenia, dzieci zostały przydzielone przed datą urodzin do otrzymania pierwszych szczepień wcześnie lub późno między 3 a 5 miesiącem życia ( Rys. 3).
Dlatego porównaliśmy dzieci w wieku 3–5 miesięcy, które otrzymały wcześnie szczepienia DTP (±OPV) z dziećmi, które jeszcze nie otrzymały tych szczepień.
Ponieważ nie było zdrowych „nieszczepionych” dzieci po 6. miesiącu życia, chyba że podróżowały, ocenzurowaliśmy obserwację wszystkich dzieci w wieku 6 miesięcy (ryc. 3).
Chore dzieci nie były szczepione, dlatego w głównej analizie ocenzurowano „nieszczepione” dzieci, które uczestniczyły w sesji ważenia, ale nie otrzymały szczepionki (ryc. 3).
Ponieważ cenzurowanie chorych dzieci mogło wprowadzić błąd, przeprowadziliśmy również analizę intencji leczenia, w której ocenzurowane dzieci zostały przeniesione do grupy DTP. W związku z tym w tej analizie porównaliśmy śmiertelność grupy, która miała być zaszczepiona DTP i grupy jeszcze nie zaszczepionej DTP.
Uwzględniono dzieci od 91 dnia życia, jeśli zostały zbadane podczas sesji ważenia przed 91 dniem; jeśli były widziane tylko podczas sesji ważenia po 3 miesiącu życia, były uwzględniane tylko od dnia, w którym były widziane.
DTP nie podawano gdzie indziej, a zatem czas obserwacji dzieci był liczony jako czas nieszczepienia DTP w analizie przeżycia do momentu dostarczenia szczepionki przez BHP.
Czas nieszczepienia DTP pochodził również od dzieci, które nie pojawiły się na sesjach ważenia między 3 a 5 miesiącem życia, ale były widziane przed 3 miesiącem życia i dlatego były częścią kohorty społeczności (ryc. 3).
W związku z tym wszystkie dzieci zaszczepione DTP i nieszczepione DTP były dziećmi z tej samej kohorty dzieci urodzonych w Bandim, a ich przydział zależał od daty urodzenia, czasu sesji ważenia i sposobu podróżowania.
Porównaliśmy czynniki tła dla dzieci zaszczepionych DTP, które uczestniczyły w sesji ważenia między 3 a 5 miesiącem, ale nie były szczepione, oraz dzieci, które nie uczestniczyły w sesji ważenia (Tabela 2).
Zbadano również śmiertelność dzieci, które z przyczyn logistycznych otrzymywały tylko DTP.
Nieobecności i schematy podróżowania raczej nie różnią się między dziećmi, które przy pierwszym szczepieniu otrzymały DTP1 + OPV, w porównaniu z samym DTP1; te dwie grupy miały jednakowe prawdopodobieństwo otrzymania kolejnych szczepień, zarówno w odniesieniu do terminu kolejnych szczepień, jak i zasięgu (dane dostępne na żądanie).
Metody statystyczne
Pierwszą możliwą datą rejestracji był 2 czerwca 1981 r., kiedy wprowadzono szczepienia DTP i OPV. Porównano różne grupy szczepione, stosując model proporcjonalnego ryzyka Coxa z wiekiem jako podstawowym czasem.
Dzieci zostały sklasyfikowane według ostatniego szczepienia (tabela uzupełniająca 1). W głównej analizie zignorowaliśmy szczepienia BCG, ponieważ podaliśmy kilka szczepień BCG (Tabela 1), a niektóre dzieci otrzymały BCG na oddziale położniczym bez odpowiedniej dokumentacji, ponieważ niektóre dzieci miały bliznę po BCG, ale nie miały karty szczepień.
Aby uniknąć błędu w przeżyciu, zastosowaliśmy przełomowe podejście (Jensen i in., 2007); w związku z tym status szczepień dziecka był aktualizowany dopiero od dnia zebrania informacji.
Ze względu na dodatkowe sesje szczepień organizowane przez pielęgniarkę zagraniczną niektóre „nieszczepione” dzieci otrzymały szczepionkę przed sesją ważenia, gdzie zmieniły status na „zaszczepione”; w przypisie do tabeli 3 zaznaczono, ile osób otrzymało takie szczepienia.
Jako analizę wrażliwości wykonaliśmy również analizę obejmującą dodatkowe sesje szczepień jako punkty orientacyjne. W pozostałej części tego artykułu te punkty orientacyjne będziemy określać jako dni szczepień bez ważenia.
Do oceny stanu odżywienia wykorzystano z-score WHO dla wagi w zależności od wieku. Kontrola dla podokręgów, grup etnicznych i bliźniaków nie zmieniła wyników.
Nie było oczywistego skupienia zgonów, a kontrola dla pory roku i czasu kalendarzowego nie zmieniła oszacowań.
Odnotowano 18 zgonów między 3 a 5 miesiącem życia: 3 miało kaszel i infekcje dróg oddechowych jako główny objaw, 3 gorączkę (przypuszczalną malarię), 2 z powodu biegunki, 5 miało biegunkę i wymioty, 1 był nagłym zgonem i 4 nie miał informacji o przyczynie.
Etyka
Badanie stanu odżywienia zostało zaplanowane przez SAREC (Swedish Agency for Research Collaboration with Developing Countries) oraz Ministerstwo Zdrowia w Gwinei Bissau.
Wyniki
Wśród dzieci w wieku 3–5 miesięcy, które otrzymały DTP (± OPV) wiązały się ze współczynnikiem ryzyka śmiertelności (HR) wynoszącym 5,00 (95% CI 1,53–16,3) w porównaniu z dziećmi jeszcze nieszczepionymi DTP.
Różnice w czynnikach tła nie wyjaśniały efektu. Negatywny efekt był szczególnie silny w przypadku dzieci, które otrzymały tylko DTP i nie otrzymały OPV (HR = 10,0 (2,61–38,6)). Po wprowadzeniu tych szczepionek wzrosła ogólna śmiertelność niemowląt po 3. miesiącu życia (HR = 2,12 (1,07–4,19)).
Szczepionka najwyraźniej osłabiła ich układ odpornościowy.
DTP wiązało się z 5-krotnie wyższą śmiertelnością niż nieszczepienie. Żadne badanie prospektywne nie wykazało korzystnego wpływu DTP na przeżycie.
Niestety, DTP jest najczęściej stosowaną szczepionką, a odsetek osób otrzymujących DTP3 jest używany na całym świecie jako wskaźnik skuteczności krajowych programów szczepień.
Należy zwrócić uwagę, że wpływ rutynowych szczepień na śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny nie był badany w badaniach randomizowanych.
Wszystkie obecnie dostępne dowody sugerują, że szczepionka DTP może zabić więcej dzieci z innych przyczyn niż chroni przed błonicą, tężcem lub krztuścem.
Chociaż szczepionka chroni dzieci przed docelową chorobą, może jednocześnie zwiększać podatność na niepowiązane z nimi infekcje.
Załączniki do badania
Grupa SAGE zajmująca się nieswoistymi efektami szczepionek podkreśliła ponadto, że ogólny efekt pozostaje niejasny, ponieważ DTP podawano w połączeniu z innymi szczepionkami i w okolicznościach, w których obciążenie chorobami docelowymi zostało zredukowane do bardzo niskiego poziomu.
Jednak kilka wcześniejszych badań wykazało, że negatywny wpływ DTP-plus-OPV nie był spowodowany OPV. OPV prawdopodobnie zmniejszyło ogólny negatywny wpływ DTP.
Wcześniejsze badania wykazały, że DTP (± OPV) wiązało się z 2-krotnie wyższą śmiertelnością niż dzieci u dzieci nieszczepionych DTP (Ponieważ krztusiec nie odpowiadał za > 5–6% zgonów niemowląt w jedynym istniejącym afrykańskim badaniu nad wpływem krztuśca na śmiertelność dzieci (Mahieu i wsp., 1978), nie dziwi fakt, że DTP wiąże się również z silnym negatywnym efektem przed wywołaną szczepionką odporność stada.
Kwestia szczepień DTP i śmiertelności dzieci na obszarach o wysokiej śmiertelności została podniesiona 15 lat temu, kiedy badanie z wiejskiej Gwinei Bissau wykazało 1,84-krotnie wyższą śmiertelność dzieci, które otrzymały szczepienie DTP1.
Wszystkie kolejne badania prospektywne potwierdziły negatywny efekt.
Ponadto DTP może mieć negatywny wpływ, gdy jest podawany jednocześnie z lub po MV.
Na przykład, negatywny wpływ szczepień wysokiego miana przeciwko odrze (HTMV) u dziewcząt, który doprowadził do globalnego wycofania HTMV, był spowodowany podaniem DTP po MV, ponieważ HTMV podano wcześnie w wieku 4–5 miesięcy.
Nie wykazano, aby DTP miało korzystny wpływ w RCT lub naturalnych eksperymentach.
Manipulacja w badaniach na korzyść szczepionek DTP
Obecna polityka dotycząca DTP została zbadana jedynie poprzez ponowne analizy istniejących już zbiorów danych zebranych dla innych celów.
Wszystkie takie badania miały problemy metodologiczne związane z różnymi formami słabości i błędu przeżycia.
Badania te zaktualizowały czas obserwacji dla dzieci zaszczepionych DTP, które przeżyły, ale dzieci, które zmarły bez udokumentowanego statusu szczepienia, zostały sklasyfikowane jako „nieszczepione”.
Takie procedury dają mylący wysoki wskaźnik śmiertelności w grupie nieszczepionej, a porównanie ocalałych zaszczepionych DTP i „nieszczepionych” dzieci da zatem korzystne oszacowanie dla DTP.
Jeśli śmiertelność nieszczepionych dzieci jest nienaturalnie zwiększona, HR nieszczepionych dzieci w porównaniu z dziećmi, które otrzymały co najmniej jedną szczepionkę, może wskazywać, jak duży może być błąd systematyczny w badaniu. Nazwano ten HR „wskaźnikiem błędu”.
Wszystkie badania z obserwacją prospektywną miały wskaźnik błędu systematycznego poniżej 2,0.
W powyższym badaniu wskaźnik błędu systematycznego wynosił 0,41 (0,15–1,15) w grupie wiekowej 3–5 miesięcy (tabela uzupełniająca 2).
W badaniach ze stronniczością przeżycia i nienaturalnie wysoką śmiertelnością w grupie nieszczepionej wskaźnik błędu systematycznego był 3–8 razy wyższy (Aaby et al., 2016).
SAGE niedawno dokonała przeglądu potencjalnych NSE BCG, MV i DTP (Higgins i in., 2014, Strategic Advisory Group of Experts on Immunization, 2014).
Recenzenci wskazali, że większość badań wykazała szkodliwy wpływ DTP, ale doszli do wniosku, że wyniki były niespójne, ponieważ dwa badania wykazały korzystny efekt.
Korzystny efekt w tych badaniach nie był zaskakujący, ponieważ śmiertelność w grupie nieszczepionej była nienaturalnie wysoka, a wskaźnik błędu systematycznego wynosił odpowiednio 3,40 (2,93–3,95) i 7,52 (5,15–10,97).
Finansowany przez Billa Gatesa i kierowany przez Brytyjczyków GAVI (Global Alliance for Vaccines and Immunisation) stworzył system zwany „Finansowaniem opartym na wynikach”, w ramach którego finansowo karze narody w oparciu o ich przestrzeganie lub nieprzestrzeganie programów szczepień.
