Przełomowe badanie szczepionek HPV: Obecność niebezpiecznych składników niszczących układ nerwowy dzieci!
Obydwie szczepionki, Gardisil i Gardisil-9, zawierają niebezpieczne czynniki PMSF oraz AEBSF, siejące spustoszenie w młodych organizmach.
Poniższy artykuł nie jest poradą prawną ani medyczną. Skontaktuj się z profesjonalistami, jeśli uważasz to za konieczne, ponieważ chodzi o życie i zdrowie twoje i bliskich. Moim celem jest nagłośnienie problemu, bazując na wiarygodnych źródłach. W odróżnieniu od większości mainstreamowych, wszystkie odnośniki do badań i tekstów źródłowych znajdziesz w pogrubionym tekście wewnątrz każdego z moich artykułów.
Szczepionki Gardisil zawierają niebezpieczne składniki. Według najnowszych badań, szczepionki używane do walki z rakiem szyjki macicy, Gardisil i Gardisil-9, zawierają niebezpieczne czynniki nerwowe PMSF, oraz AEBSF.
Najnowsze, i jak się okazuje przełomowe, badanie autorstwa Brawer’a A.E. i Sullivan’a, D.H. zatytułowane „Rozszerzający się koktajl szkodliwych składników w szczepionkach przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego”, przedstawia szczegółowo udokumentowaną obecność nieujawnionych, wysoce toksycznych lotnych związków organicznych zwanych AEBSF (fluorek aminoetylobenzenosulfonylu) i PMSF (fluorek fenylometylosulfonylu) w dwóch szczepionkach firmy Merck.
PMSF, znany również jako toluen, może działać jako środek nerwowy inaktywujący funkcje ośrodkowego układu nerwowego.
Toluen
Toluen ma postać klarownej, bezbarwnej cieczy o charakterystycznym aromatycznym zapachu.
Mniej gęsty niż woda (7,2 funta / gal) i nierozpuszczalny w wodzie, dlatego unosi się na niej.
Opary cięższe od powietrza. Może być toksyczny przy wdychaniu, połknięciu lub kontakcie ze skórą.
Stosowany w paliwach lotniczych i samochodowych, jako rozpuszczalnik i do produkcji innych chemikaliów.
Jest naturalnym składnikiem występującym w ropie naftowej.
Używany jest również do produkcji, farb i lakierów, zmywaczy do paznokci, przedmiotów z gumy, sprayów do odmrażania aut, czy do farbowania skór.
Zdaniem US National Library of Medicine największe użycie Taulenu odbywa się przy produkcji benzenu – związku chemicznego używanego między innymi do produkcji plastiku.
Wpływ na zdrowie
Kiedy PMSF blokuje enzym acetylocholinoesterazę, skutkiem może być niekontrolowane wyzwalanie sygnałów motorycznych, które mogą objawiać się drgawkami lub innymi zaburzeniami biochemicznymi lub fizjologicznymi.
PMSF był używany jako czynnik nerwowy w wojnie biologicznej.
Jak się okazuje, zarówno PMSF jak AEBSF używane są podczas produkcji szczepionki przeciwko HPV, ale nie są wymieniane w składzie jej składników z uwagi na to, że w ogóle nie powinno ich w niej być.
Ale czy na pewno jest tak, że ich tam nie ma?
Najnowsze badanie dokumentuje, że te toksyczne, organiczne chemikalia są w końcowym produkcie szczepionki i prawdopodobnie zapoczątkowują szereg poważnych niepożądanych odczynów poszczepiennych, które zostały zgłoszone po zaszczepieniu HPV.
Jak czytamy: „Takie wyniki obejmują zdarzenia sercowo-naczyniowe, zaburzenia neuronu ruchowego, zaburzenia autoimmunologiczne, zaburzenia poznawcze i nastroju, zaburzenia neurologiczne, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, poronienia, zaburzenia miesiączkowania, drgawki, bóle głowy, skrajne zmęczenie, zaburzenia skóry, zaburzenia snu, paraliż, zapalenie mózgu – a nawet nagłą śmierć.”
Zaburzenia wywołane szczepieniami są autentyczną rzeczywistością, która nadal budzi intensywne kontrowersje.
Chociaż większość osób, która je przyjęła, ma niewielkie problemy z bezpieczeństwem lub nie ma ich wcale, nie umniejsza to występowania wielu chorób ogólnoustrojowych inicjowanych przez szeroką gamę narażenia na szczepionki pozajelitowe.
Dwie kategorie
W ciągu ostatnich czterdziestu lat opisy przypadków przewlekłych zaburzeń wywołanych szczepieniami zasadniczo podzielono na dwie główne kategorie:
a) choroby autoimmunologiczne i autozapalne;
b) choroby neuropsychiatryczne, charakteryzujące się nakładającymi się cechami klinicznymi różnych zespołów zmęczenia neurologicznego
Osoby dotknięte chorobą w kategorii „b” to zazwyczaj osoby, którym podano szczepionki Gardasil.
Objawiają się uogólnionym bólem, zmęczeniem, osłabieniem mięśni i neuropatią małych włókien, a także zaburzeniami nastroju i snu, letargiem, bólami głowy, zawrotami głowy, zawrotami głowy, zmniejszoną czujnością, szumami usznymi, utratą słuchu, dysfunkcją neuronu ruchowego, nieprawidłowym chodem, niepożądanymi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi ( omdlenie ortostatyczne, tachykardią ortostatyczną, innymi zaburzeniami rytmu serca, blok serca), dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi (np. skurcze, nudności, wymioty, biegunka), zaburzeniami funkcji poznawczych (np. zaniki pamięci, trudności w uczeniu się), drżeniem, drgawkami, zaburzeniami metabolicznymi (np. nieregularne miesiączki), a nawet nagłą śmiercią [3-9].
Dostępna literatura opisująca powyższe niepożądane odczyny poszczepienne wiążące je ze szczepieniem:
Badanie: Vadala M, Poddighe D, Laurino C, Palmieri B (2017) Szczepienia a choroby autoimmunologiczne: czy zapobieganie niekorzystnym skutkom zdrowotnym jest na horyzoncie? EPMA J 8: 295-311
“Choroby autoimmunologiczne, w tym stwardnienie rozsiane i cukrzyca typu 1, dotykają około 5% światowej populacji.
W ostatniej dekadzie pojawiły się doniesienia o różnych zaburzeniach autoimmunologicznych, takich jak idiopatyczna plamica małopłytkowa, zapalenie mięśnia sercowego, pierwotna niewydolność jajników i toczeń rumieniowaty układowy (SLE), występujący po szczepieniu.
W tym przeglądzie omawiamy możliwe mechanizmy leżące u podstaw reakcji autoimmunologicznych po szczepieniach i dokonujemy przeglądu przypadków chorób autoimmunologicznych, które zostały skorelowane ze szczepieniem.
Mimikra molekularna i aktywacja osób postronnych są zgłaszane jako możliwe mechanizmy, dzięki którym szczepionki mogą powodować reakcje autoimmunologiczne.
Osoby, które mogą być podatne na rozwój tych reakcji, to w szczególności nie tylko osoby z wcześniejszymi objawami poszczepiennymi i osoby z alergiami, ale także osoby podatne na rozwój chorób autoimmunologicznych, takie jak osoby z historią autoimmunizacji w rodzinie lub ze stwierdzoną autoprzeciwciała i osoby predysponowane genetycznie.
Szczepienie może wywołać autoimmunologiczne skutki uboczne, a nawet wywołać pełnoobjawową chorobę autoimmunologiczną.
Ta podatność na autoimmunizację wywołaną szczepionką jest prawdopodobnie determinowana również przez predyspozycje genetyczne.
Dylemat, kogo i kiedy szczepić, pozostaje nierozwiązany i potrzebne są dalsze badania, aby wyjaśnić mechanizm działania”.
Badanie: Brawer AE (2020) Dlaczego choroby reumatologiczne wywołane szczepieniami są tak zróżnicowane? J Med Clin Res Rev 4: 1-3.
“Niewiele uwagi poświęcono innym potencjalnym mechanizmom chorób wywołanych przez szczepionki, a mianowicie: narażeniu na ukrytą toksyczność, kanałopatiom, zaburzeniom funkcji mitochondriów, zmianom makrocząsteczek macierzy, obecności metali ciężkich, dysfunkcji komórek tucznych i reakcji autozapalnych (tj. , reakcje inicjowane przez wrodzone ramię układu odpornościowego, w przeciwieństwie do adaptacyjnych (pośredniczonych przez limfocyty) odpowiedzi immunologicznych).
Każdy z nich może wyjaśnić wiele stanów chorobowych obserwowanych u chorych biorców szczepionek.
Mają również zdolność do obwodowego wzmacniania się nawzajem i jednoczesnego tworzenia wielu nakładających się pętli amplifikacji zjawisk autoimmunologicznych.
Z powyższego omówienia można łatwo zauważyć, że rozwój zarówno autoprzeciwciał, jak i kanałopatii indukowanych chemicznie po szczepieniu jest nie tylko prawdopodobny, ale może również tworzyć wiele pętli amplifikacji dysfunkcji układu odpornościowego, które okrężnie wzmacniają się nawzajem.
Po patologicznej aktywacji, sam układ odpornościowy może indukować inne kanałopatie, które niekorzystnie wpływają na układ neurologiczny, sercowo-naczyniowy i endokrynologiczny, znacznie komplikując ten proces.
W połączeniu z wszystkimi innymi mechanizmami zaburzeń wywołanych szczepionką opisanymi w tym komentarzu, nie jest niespodzianką, że istnieje stale rosnąca lista publikacji opisujących heterogeniczność zaburzeń autoimmunologicznych, autozapalnych i zespołu zmęczenia neurologicznego wywołanych przez immunizacje”.
Badanie: Ozawa K, Hineno A, Kinoshita T, Ishihara S, Ikeda SI (2017) Podejrzewane działania niepożądane po szczepieniu przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego: związek czasowy między podaniem szczepionki a pojawieniem się objawów w Japonii. Drug Saf 40: 1219-1229
“W Japonii po szczepieniu przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego u znacznej liczby dorastających dziewcząt wystąpiły różne objawy, z których zdecydowana większość została przypisana zespołowi przewlekłego bólu regionalnego, nietolerancji ortostatycznej i/lub dysfunkcjom poznawczym.
Jednak nie ustalono związku przyczynowego między szczepieniem przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego a rozwojem tych objawów.
Celem tego badania było wyjaśnienie związku czasowego między szczepieniem przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego a pojawieniem się objawów poszczepiennych.
Okres szczepienia przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego znacznie pokrywał się z okresem rozwoju unikalnych objawów poszczepiennych.
Na podstawie tych kolejnych zdarzeń sugeruje się, że szczepienie przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego jest związane z przejściowo wysoką częstością występowania wcześniej wspomnianych objawów, w tym zespołu przewlekłego bólu regionalnego oraz dysfunkcji autonomicznych i poznawczych u zaszczepionych pacjentów”.
Badanie: Brawer AE (2019) Ukryta toksyczność składników szczepionki przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego. J Rheum Dis Treat 5: 1-4.
Najnowsze publikacje pochodzące z Włoch, Japonii, Australii, Kolumbii, Indi, Irlandii, Dani, Meksyku, Norwegii, Szwecji, Kanady, Francji, USA i Zjednoczonego Królestwa zgłosiło po szczepieniu przeciwko HPV zjawiska, które mają wspólne, nakładające się cechy kliniczne z zespołem przewlekłego zmęczenia/zapaleniem mózgu i rdzenia mięśniowego (CFS/ME), fibromialgią (FM), ortostatyczną posturalną zespół tachykardii (POTS), złożony ból regionalny zespół neuropatii małych włókien (CRPS), neuropatia małych włókien (SFN) i dysfunkcja autonomiczna (AD) [1,2].
Typowe objawy obejmują (między innymi) przedłużające się uogólnione zmęczenie, chroniczne bóle głowy, rozprzestrzeniony uogólniony ból, drżenie, omdlenie ortostatyczne, tachykardia ortostatyczna, zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, zaburzenia chodu, lęk, parestezje, zaburzenia snu, trudności w uczeniu się, trudności z koncentracją i inne zjawiska poznawcze [1-6].
Te zgłoszone zjawiska spowodowały wahanie niektórych rodziców przed szczepieniem przeciwko HPV ich nastoletnim dzieciom.
Poniższa historia przypadku dodaje do rosnącej listy raporty o niepożądanych skutkach szczepionki HPV i zapewnia wgląd w przyczynę choroby poprzez dogłębną analizę złożonych składników szczepionki HPV.
Standardowy schemat dla Gardasil 4, podawany w 0, 2 i 6 miesiącu, był następująco wykorzystany.
Dlaczego choroba wywołana szczepionką HPV obejmuje liczne nakładające się cechy kliniczne opisane u pacjentów z CFS/ME, FM, POTS, CRPS, SFN i AD?
Ponieważ ma ponad 60 000 związków organosiloksanowych, które zostały zsyntetyzowane w ciągu ostatnich osiemdziesięciu lat i teraz zanieczyszczają każdy element środowiska na świecie.
Niedawna publikacja powiązała zanieczyszczenie organosiloksanem ze stale rosnącymi doniesieniami związanymi z zaburzeniami metabolicznymi i biochemicznymi, takimi jak CFS/ME.
Chroniczność może łatwo stać się normą dla wszystkich powyższych syndromów
i chorób spowodowanych (a) interferencją organosiloksanu z normalnymi procesami gojenia, oraz (b) utrwalaniem biochemicznych i epigenetycznych zakłóceń podczas podziału komórkowego [17,18]
Brawer AE (2020) Choroby wywołane szczepieniami i ich związek z zespołami zmęczenia neurologicznego, kanałopatiami, chorobami implantów piersi i autoimmunizacją poprzez mimikrę molekularną. Int J Vaccines and Immunization 4: 1-5.
Opublikowane doniesienia o zjawiskach kategorii „b” zaczynają się po szczepieniu szczepionką Gardasil 4 i/lub Gardasil 9, niezależnie od tego, czy dana osoba otrzymała jedną, dwie lub trzy oddzielne dawki pozajelitowe mające na celu ochronę przed nowotworami wywołanymi wirusem brodawczaka ludzkiego.
“Po 4 latach obserwacji szczepionki HPV zmniejszyły prekursory raka związane z HPV i procedury leczenia, ale zwiększyły poważne zaburzenia układu nerwowego (analiza eksploracyjna) i ogólne szkody.
Ponieważ uwzględnione badania zostały zaprojektowane przede wszystkim w celu oceny korzyści i nie były odpowiednio zaprojektowane do oceny szkód, niejasny jest stopień, w jakim korzyści płynące ze szczepionek przeciw HPV przewyższają szkody.
Ograniczony dostęp do raportów z badań klinicznych i danych z badań wraz z formularzami opisów przypadków uniemożliwił dogłębną ocenę”.
“W Japonii znaczna liczba dorastających dziewcząt skarżyła się na nietypowe objawy po szczepieniu przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV), a u zdecydowanej większości z nich początkowo zdiagnozowano chorobę psychiczną z powodu braku zmian patologicznych, obrazów radiologicznych i specyficznych nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych.
Później objawy te miały być objawami niepożądanymi po szczepieniu przeciwko HPV, a zalecenie szczepienia przeciw HPV zostało wycofane przez japońskie Ministerstwo Zdrowia Publicznego, Pracy i Opieki Społecznej 4 lata i 9 miesięcy temu.
Jednak nie wykazano związku przyczynowego między szczepieniem przeciw HPV a rozwojem tych objawów.
Nasze badanie wykazało, że okres szczepienia przeciwko HPV znacznie pokrywał się z okresem rozwoju unikalnych objawów poszczepiennych, dodając, że nowi pacjenci z możliwymi objawami związanymi ze szczepionką przeciw HPV nie pojawili się w naszym ostatnim 28-miesięcznym okresie obserwacji”.
W obrębie kategorii „b” istnieje również znaczne zróżnicowanie typów objawów klinicznych manifestowanych przez pojedynczego pacjenta, jak również znaczna niejednorodność w czasie ich wystąpienia, ciężkości i utrzymywania się.
Wszystko to komplikuje brak specyficznej nomenklatury dla zdarzeń kategorii „b”, po części dlatego, że wielu badaczy zidentyfikowało różne autoprzeciwciała i cytokiny u chorych po szczepieniu Gardasilem, a inni znacznie uprościli cechy choroby, przypominając wzorce obserwowane w fibromialgii, przewlekłego zespołu zmęczenia, zapalenia nerwów, dysautonomii, ortostatycznego zespołu częstoskurczu ortostatycznego, choroby w Zatoce Perskiej, makrofagowego zapalenie mięśnia sercowego, neuropatii małych włókien i złożonego regionalnego zespołu bólu.
W istocie, mechanizmy przyczynowe choroby przedstawione przez tych badaczy w celu wyjaśnienia zdarzeń kategorii „b” są powierzchowne, nadmiernie uproszczone, niespójne, a czasami z natury sprzeczne. Wszystkie te zakłócające czynniki dodały znacznego paliwa do kontrowersji wokół szczepionki Gardasil, a wciąż pojawiają się pytania dotyczące ostatecznej identyfikacji osób zagrożonych tym dziwacznym zespołem.
Połącz kropki
Jak więc można łączyć szczepionki Gardasil 4 i 9 jako przyczynę tak głębokiej wielonarządowej choroby?
Przede wszystkim staje się coraz bardziej oczywiste, że szczepionki Gardasil zawierają koktajl szkodliwych substancji chemicznych, które mogą powodować dziesiątki zaburzeń biochemicznych w organizmie.
Kilka z tych chemikaliów to organosiloksany (powszechnie znane jako silikony), dwutlenek krzemu (powszechnie znany jako krzemionka) i sorbitol.
Wszystkie trzy substancje zostały ostatnio uznane za czynniki powodujące ogólnoustrojową toksyczność u przyjmujących szczepionkę Gardasil.
Wszelkie cechy autoimmunologiczne w tych scenariuszach zostały zdegradowane do drugorzędowych pętli amplifikacji, które okrężnie wzmacniają zaburzenie, gdy jest już w toku.
W miarę rozszerzania się listy znanych szkodliwych substancji obecnych w Gardasilu coraz bardziej prawdopodobne staje się wielokrotne, nakładające się na siebie patofizjologiczne zaburzenie biochemii organizmu.
Być może najbardziej rażącym nowym odkryciem jest identyfikacja lotnych związków organicznych z rodziny toluenów i benzenów, które utrzymują się w gotowych produktach Gardasil.
Oficjalne oznaczenia chemiczne to odpowiednio fluorek fenylometylosulfonylu (PMSF) i fluorek aminoetylobenzenosulfonylu (AEBSF).
Synonimem PMSF jest fluorek toluenosulfonylu.
Te dwie substancje chemiczne są wykorzystywane w procesie ekstrakcji peptydów białkowych, które służą jako bodźce antygenowe w szczepionkach Gardasil 4 i 9.
Jednak lotne związki organiczne, takie jak toluen i benzen, łatwo dyfundują do polimerów organosiloksanowych, a silikony są ukrytymi toksycznymi składnikami szczepionek Gardasil.
To z kolei sugeruje, że oczyszczanie peptydów białkowych poprzez inaktywację PMSF i AEBSF jest niepełne, ponieważ te dwa związki mogą być osłonięte przez ich absorpcję do silikonów.
Rzeczywiście, niedawna niezależna analiza chemiczna dwóch fiolek szczepionki Gardasil 9 potwierdza obecność związków toluenu i benzenu.
Skutki uboczne
Skutki uboczne toluenu i benzenu są liczne i obejmują praktycznie wszystkie zjawiska niepożądane odnotowane w kategorii „b”, a także kwasicę, ucisk w klatce piersiowej i duszności.
Przyczyny tych zjawisk są wieloczynnikowe. Po pierwsze, wykazano w badaniu, że związki toluenu powodują dysfunkcję sercowych kanałów sodowych i wapniowych bramkowanych napięciem, które odpowiadają za depolaryzację błony i przewodzenie potencjału czynnościowego.
Ponieważ kanały sodowe bramkowane napięciem są również liczne w całym układzie nerwowym, kanałopatie wywołane przez toluen, w połączeniu z wcześniej opisanymi kanałopatiami wywołanymi organosiloksanem, zapewniają nieprzyjemną pętlę amplifikacji synergistycznej.
Ponadto wykazano, że zarówno związki toluenu, jak i benzenu powodują dysfunkcję kanałów potasowych w neuronach i jajnikach.
Należy również wziąć pod uwagę wszelkie dziedziczne kanałopatie, które są klinicznie nieszkodliwe w zwykłych, codziennych warunkach.
Mogą one stać się symptomatyczne po narażeniu nawet na niewielkie ilości lotnych związków organicznych.
Po drugie, PMSF i AEBSF są inhibitorami proteazy serynowej i oba hamują aktywność enzymatyczną acetylocholinoesterazy.
Jako takie powodują nadmierną aktywność acetylocholiny we wszystkich komórkach, tkankach i narządach, w których muskarynowe, nikotynowe i ośrodkowe neuroprzekaźniki są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania fizjologicznego.
Enzymy trawienne pochodzące z trzustki są również proteazami serynowymi, a na ich aktywność enzymatyczną równie negatywnie wpływają te lotne związki organiczne.
Białkowy prekursor neurotropowego czynnika pochodzenia mózgowego (BDNF) jest rozszczepiany przez proteazę serynową, tworząc dojrzały BDNF.
BDNF wspiera tworzenie i utrzymywanie pamięci oraz łagodzi wahania nastroju, stres i strach.
Kiedy PMSF i AEBSF zakłócają tworzenie dojrzałego BDNF, oczekiwanym rezultatem jest dysfunkcja neuropsychiatryczna.
Po trzecie, PMSF jest również inhibitorem esterazy serynowej i może mieć bezpośredni negatywny wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, powodując patologiczne utrzymywanie się neuropeptydów, takich jak endorfiny, enkefaliny i substancja P.
Po czwarte, toluen może powodować dysfunkcje ośrodkowych receptorów muskarynowych, jak również adrenergiczne kompleksy receptora arestyny w każdym obszarze autonomicznego układu nerwowego.
Peptydowe struktury molekularne tych receptorów obejmują makrocząsteczkę macierzy, siarczan chondroityny, a ponieważ cząsteczki degradacji siloksanu organoorganicznego mogą biointegrować się (i zakłócać funkcję) makrocząsteczek macierzy, dysfunkcja receptora spowodowana przez PMSF jest kolejnym przykładem niekorzystnego efektu synergistycznego pętli wzmacniającej.
Z powyższej dyskusji jest oczywiste, że skutki uboczne PMSF i AEBSF mogą paradoksalnie konkurować ze sobą, powodując sprzeczne spustoszenie w dowolnym momencie poprzez jednoczesne biochemiczne blokady i biochemiczne ekscesy wielu fizjologicznych, neurologicznych i psychologicznych mediatorów i neuroprzekaźników.
Ta paradoksalna konkurencja nasila wszystkie inne wielopłaszczyznowe zaburzenia biochemiczne, które można przypisać wcześniej opisanym ukrytym składnikom szczepionki Gardasil, w szczególności wywoływane przez organosiloksan skutki uboczne blokady receptorów cholinergicznych, dysfunkcji mitochondriów, nieprawidłowego działania kanałów jonowych, chelatowania dopaminy w mózgu, zmiany aktywności enzymów i niewłaściwego degranulacja mastocytów.
Siewcy spustoszenia
PMSF może powodować dodatkowe biochemiczne i fizjologiczne spustoszenie dzięki swojej zdolności do hamowania fosfataz białkowych, enzymów, które usuwają grupę fosforanową z uprzednio ufosforylowanej reszty aminokwasowej białka.
Fosfatazy działają w opozycji do kinaz białkowych i fosforylaz białkowych, przy czym te dwie ostatnie są enzymami katalizującymi przeniesienie grupy fosforanowej z ATP do aminokwasów na białkach.
Dodanie fosforanu i usunięcie fosforanu niekoniecznie odpowiada aktywacji lub hamowaniu enzymu.
Ta sfera metabolizmu jest wysoce dynamiczna i odgrywa kluczową rolę w niezwykłym zakresie funkcji jądrowych i cytoplazmatycznych, w tym (ale nie ograniczając się do): transportu wewnątrzkomórkowego, kontroli długości telomerów, apoptozy, cykli komórkowych, ruchu komórek, transkrypcji i translacji genów, uczenie się i pamięć, transdukcja sygnału, poziom glukozy we krwi i aktywność neuronów.
PMSF i AEBSF są zdolne do modyfikowania ludzkich białek poprzez zmianę ich profili izoform.
Izoforma to dwa lub więcej funkcjonalnie porównywalnych białek, które mają podobne, ale nie identyczne sekwencje aminokwasowe.
Ich sekwencje aminokwasowe mogą być kodowane przez różne transkrypty RNA z tego samego genu, proces, który może być generowany przez te dwa lotne związki organiczne, ponieważ wykazano, że zmieniają one regulatory transkrypcji.
W przypadku, gdy białka izoformowe działają jak enzymy, ci towarzysze generują różnorodność biologiczną w swoich zadaniach i często wykonują swoje funkcje z różną prędkością.
To z kolei może zmienić (a nawet zmniejszyć) wydajność metaboliczną i enzymatyczną.
Dziedzina metabolomiki obejmuje kompleksową analizę związków molekularnych i zasadniczo analizuje zmiany w metabolizmie organizmu, patrząc na zmiany w substratach i produktach metabolicznych.
W kilku zespołach zmęczenia neurologicznego, zwłaszcza w zespole przewlekłego zmęczenia/myalgicznym zapaleniu mózgu i rdzenia, zmiany metaboliczne są liczne.
Podobne zmiany metaboliczne mogą wynikać z niekorzystnego wpływu izoform PMSF i AEBSF.
Ponadto wzmocnienie izoform spowodowane lotnymi związkami organicznymi może nasilić praktycznie każdy z wcześniej omówionych toksycznych skutków ubocznych, w szczególności zaburzenia funkcji białek kanałów jonowych.
Dlaczego nie wszyscy zaszczepieni Gardasilem chorują?
Część odpowiedzi wydaje się być zakorzeniona w wątrobie, która jest głównym miejscem biotransformacji endogennych substratów, leków i chemikaliów poprzez układ enzymów z nadrodziny cytochromu P450.
Geny kodujące te enzymy wykazują dużą liczbę polimorfizmów.
Na przykład gen cytochromu P450-2D6 (CYP2D6) odpowiada za metabolizm wielu leków i ksenobiotyków (substancji chemicznych obcych zwierzętom).
Istnieje ponad 130 dziedzicznych polimorfizmów pojedynczych nukleotydów zidentyfikowanych w jednym lub obu allelach genu CYP2D6, z których niektóre mogą nawet powodować mutacje zmiany sensu w każdym allelu.
Zatem różne wersje tego samego genu mogą nadawać różne poziomy funkcjonalnego stanu enzymu u różnych pacjentów, od ultraszybkiego do słabego do nieobecnego.
Benzen jest metabolizowany głównie przez CYP2D6 i CYP2E1.
Jeśli chodzi o toluen, początkowa główna droga metabolizmu przebiega przez hydroksylację do alkoholu benzylowego przez pięciu członków rodziny P450: CYP2E1, CYP1A2, CYP2B6, CYP1A1 i CYP2C8.
Pewien naukowiec zbadał niedawno dwa tuziny biorców Gardasilu z cechami kategorii „b” i w co najmniej trzech z tych sześciu genów w 100 procentach kohorty (dane niepublikowane) występuje zmiana sensu alleli.
Najbardziej chorzy pacjenci przejawiają zmianę sensu alleli w czterech lub więcej z tych sześciu genów.
Oznacza to, że metabolizm PMSF i AEBSF u tych pacjentów jest znacznie upośledzony lub całkowicie nieobecny.
Należy jednak zaznaczyć, że cała rodzina genów P450 odpowiedzialnych za metabolizm związków endogennych i egzogennych nie jest od siebie ściśle oddzielona.
Nic więc dziwnego, że wiele innych genów P450 może kodować enzymy, które wykorzystują ksenobiotyki jako substraty, w tym CYP2A6, CYP2A13, CYP2C9, CYP2C18, CYP2C19, CYP2F1, CYP3A4, CYP3A5, CYP3A7 i CYP3A43. Wydaje się prawdopodobne, że biorcy szczepionki Gardasil, którzy są narażeni na toksyczność ogólnoustrojową, nie są w stanie we właściwym czasie skonfrontować się z obecnością PMSF i AEBSF podawanych pozajelitowo.
Kiedy takie zdarzenia są połączone ze wszystkimi innymi ukrytymi toksycznymi składnikami szczepionki Gardasil, rozpoczyna się niemożliwa misja patofizjologiczna.
To jednocześnie wyjaśnia wiele czynników zakłócających nieodłącznie związanych z kontrowersjami dotyczącymi Gardasilu, w tym wrażliwą populację zagrożoną i późniejszą ewolucję autoprzeciwciał.
Inne czynniki zakłócające supresję enzymu P450, takie jak spożywanie alkoholu, stosowanie kannabinoidów, stosowanie estrogenów i leków na receptę, zostały odpowiednio ocenione i wykluczone w kohorcie szczepionki Gardasil.
Na koniec należy zauważyć, że antygenowe części samej szczepionki Gardasil, poprzez indukcję cytokin, mogą hamować aktywność enzymu P450 przeciwko różnym chemikaliom i lekom.
Tak więc, w obecności wielu wadliwych genów P450, nawet korzystne części szczepionki Gardasil mogą okrężnie zwiększać swoją toksyczność.
Kto zatem powinien decydować się, by przyjąć ten najlepiej przebadany, bezpieczny i skuteczny produkt medyczny?
Zdaniem CDC powinno się podawać szczepionkę HPV dziewczętom w wieku 11-12 lat.
W Wielkiej Brytanii na stronie NHS widnieje informacja o dwóch programach szczepionkowych.
W jednym biorą udział dzieci (chłopcom również zaleca się tę szczepionkę) w wieku 12-13, a drugi jest przeznaczony dla mężczyzn, którzy uprawiają seks z mężczyznami do 45 roku życia.
Jak wszyscy wiemy, mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami, bardzo często chorują na raka szyjki macicy (sarkazm).
Kolejny już raz jesteśmy świadkami odkłamania jednego z największych mitów naszej historii – szczepienia są bezpieczne, skuteczne i najlepiej przebadane.
Jaka powinna być reakcja na takie odkrycie?
Znając potęgę lobbystów szczepionkowych, oraz słuszną i jedyną narrację w ocenzurowanym przekazie medialnym, wiadomość ta nie trafi do szerszej opinii publicznej.
Ergo, proceder niszczenia zdrowia i życia młodych ludzi będzie się miał w najlepsze.
Faktem jest, iż wiele razy myliliśmy się w historii, wiele razy poszliśmy złą drogą.
Jest tak i w tym przypadku?
Również prawdą jest, iż Human Papiilloma Virus istnieje, występując w kanałach rodnych kobiety.
Nie ma natomiast żadnych, niezbitych dowodów na to, że to właśnie on powoduje raka szyjki macicy.
Ponieważ korelacja nie oznacza związku przyczynowego, róbmy swój niezależny, niczym niezmanipulowany research, zanim zdecydujemy się cokolwiek w nas, bądź naszych bliskich wstrzyknąć.
Oczywiście czekam na komentarze podważające mój artykuł.
Nauka wszak powinna opierać się na ciągłym jej kwestionowaniu, obalaniu i udowadnianiu swojej hipotezy poprzez badania.